PARK RZEŹB

Nie od dzisiaj Międzyzdroje jest miejscem spotkań artystów, wszak „Międzyzdroje to Miasto Gwiazd”, w którym chętnie spotykają się  malarze, rzeźbiarze i inni utalentowani twórcy. Już w latach 60-tych i 70-tych XX wieku aranżowano tu plenery  malarskie czy warsztaty rzeźbiarskie. Efektem prac były organizowane wernisaże obrazów przedstawiających nadmorskie pejzaże czy rzeźby pozostawione w przestrzeni miejskiej Międzyzdrojów.

Na przełomie 1969 – 1970 roku, w ramach organizowanego przez Pracownię Sztuk Plastycznych ze Szczecina konkursu, na wykonanie rzeźb dla Międzyzdrojów i Świnoujścia powstały betonowe rzeźby, wykonane przez młodych szczecińskich rzeźbiarzy. Byli nimi: Anna Paszkiewicz – Sawicka, Stanisław Biżek, Sławomir Lewiński, Stanisław Rudzik, Leonia Chmielnik. Wszystkie rzeźby, jak na ówczesne warunki przystało, wykonano z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. barwników. Rzeźby wykonywało się wówczas w plenerze, przygotowując odpowiednie formy z gipsu zbrojonego stalą. Przygotowane formy przywoziło się i ustawiano w miejscu docelowym, ustawiano rusztowanie, po czym zalewało „sztucznym kamieniem”. W ramach konkursu wykonano w ówczesnej przestrzeni miejskiej 8 rzeźb, z których 4 prezentujemy w „Parku Rzeźb”. Inne rzeźby znajdziecie Państwo na terenie miasta w Parku Leśnym czy Parku Popołudniowym.   

Motywem przewodnim wyboru kamiennych pomników i ich ekspozycji w „Parku Rzeźb” było hasło  „Człowiek. Studium życia”. Wybrane 4 rzeźby przedstawiają ludzkie kształty, wielowymiarowe studium człowieczego istnienia. Przy każdej z rzeźb przedstawiamy ich autora. Zapraszamy do zwiedzania!

 

RZEŹBA „MACIERZYŃSTWO” – autor: Anna Paszkiewicz – Sawicka

Rzeźba przedstawia siedzącą matkę z dzieckiem na kolanach. Wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np.  gliny, barwników.  

fot. K. Nowak

Anna Paszkiewicz – Sawicka urodziła się w miejscowości Dalne k. Wilna. Studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1964r. w pracowni prof. Stanisława Horno – Popławskiego. Od 1964r. swoje życie związała ze Szczecinem. Tu założyła rodzinę, znalazła przyjaciół i rzeźbi do dnia dzisiejszego.

Wspólnie z przyjaciółką,  rzeźbiarką Leonią Chmielnik, pracowały przy tworzeniu rzeźb w Międzyzdrojach i Świnoujściu. Inna międzyzdrojska rzeźba autorstwa Anny Paszkiewicz - Sawickiej, która niestety nie zachowała się  w Międzyzdrojach to „Koniki morskie”. Rzeźbiarka tworzy w kamieniu, drewnie i brązie. Jest laureatką wielu nagród za projekty pomników i rzeźb plenerowych oraz  w konkursach np. „Salon Jesienny”, „Konik morski” czy „Ekologium”. Jej rzeźby znajdują się w zbiorach muzealnych w Szczecinie, Warszawie czy Orońsku.

 

RZEŹBA KOBIETY Z RĘKAMI ZAŁOŻONYMI DO TYŁU – autor: Sławomir Lewiński

Rzeźba przedstawia kobietę w pozycji stojącej, z lekko uniesioną głową i rękami założonymi do tyłu. Rzeźba wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.

Sławomir Lewiński, w pracowni przy ul. Mariackiej w Sz-cinie, r. 1962, fot. ze zbiorów rodzinnych, reprodukcja cyfrowa Muzeum Narodowe w Szczecinie

Sławomir Lewiński ( 1919 – 1999 ) to jeden z najbardziej uznanych rzeźbiarzy działających na terenie Szczecina i okolic. Urodził się 23 kwietnia 1919r. w Kijowie. Po tragicznych wydarzeniach rewolucji 1917 roku i zakończeniu I wojny światowej rodzice zdecydowali się przenieść do Radomia. Tam Sławomir ukończył w 1938 roku Gimnazjum im. Tytusa Chałubińskiego, a dwa lata później poślubił Danutę ze Świeckich. W 1939 roku uczestniczył w obronie Warszawy. W czasie okupacji zdecydował się podjąć studia w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, oficjalnie zlikwidowanej przez Niemców, lecz kontynuującej swą misję w ramach tajnego nauczania. Po powstaniu warszawskim, w którym Lewiński wziął czynny  udział, młode małżeństwo zostało wywiezione do hitlerowskiego obozu pracy w Six (Seddiner See) pod Poczdamem. Po jego wyzwoleniu Lewińscy przedostali się przez Legnicę do Bydgoszczy. W 1946 roku Danuta i Sławomir Lewińscy postanowili zamieszkać w Szczecinie. Od samego początku, obejmując pracownię przy ul. św. Wojciecha 1, Sławomir brał aktywny udział w konsolidacji miejscowego środowiska, współorganizował lokalny, szczeciński oddział Związku Polskich Artystów Plastyków, gdzie dwukrotnie w latach 1952 – 1953 i 1969 - 1972 był jego prezesem. Dla Sławomira Lewińskiego przestrzeń była najważniejsza. Nadawał jej kształt, ujmując części, oddając je bryłom rzeźb. Uważał, że rzeźba to nie tylko przedmiot, lecz kształtowanie przestrzeni, że najpełniejszy sens rzeźby to kształtowanie przestrzeni w skali urbanistycznej i we wnętrzu Tworzył często duże monumentalne rzeźby usytuowane w przestrzeni miejskiej np. popiersie Juliusza Słowackiego (1955) i statua Madonny z Dzieciątkiem w Stargardzie (1958), pomnik Mieszka I w Mieszkowicach (1957), Adama Mickiewicza w Szczecinie (1960). Sławomir Lewiński jest również autorem pomnika marynarza, pierwotnie, wykonanego jako pomnik marynarzy radzieckich w Międzyzdrojach w 1957r. Rzeźba stoi w centralnej części miasta przy Placu Stefana kardynała Wyszyńskiego. Jest również współautorem mozaiki zdobiącej fasadę kina „Kosmos” w Szczecinie. 

 

RZEŹBA „WCZASOWICZKA” – autor: Stanisław Biżek

Rzeźba nazwana przez autora „Wczasowiczką” stanowi alegorię kobiety o okrągłych kształtach.  Wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np.  gliny, barwników.

fot. A.Czyżak

Stanisław Biżek urodził się 14.11.1938 roku w Wierzchowiskach. Ukończył PLSP w Lublinie, studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u profesora J. Pugeta w 1964 roku. Po studiach przyjechał do Szczecina, gdzie w pracowni przy ul. Milczańskiej, tworzy do dzisiaj. Uprawia małe formy rzeźbiarskie, medalierstwo, rzeźbę plenerową i monumentalną.

Jest autorem wielu prac rzeźbiarskich i pomników w regionie m. in. rzeźby plenerowe w Szczecinie, współautor pomnika 1000-lecia bitwy pod Cedynią ( 1972 ), Braterstwa Broni w Kamieniu Pomorskim znajdujący się na cmentarzu wojennym w Kamieniu Pomorskim ( 1968, współautor; S. Rudzik ), pomnik Osadnikom w Chojnie ( 1986 ). Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i galeriach m. in. Muzeum Narodowe w Szczecinie, Muzeum Sztuki Medalierskiej Wrocław, Muzeum w Chorzowie, Muzeum Okręgowe w Lublinie, Galeria ZAR w W-wie oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą: w Niemczech, Szwecji, Danii, Czechach, Anglii, Włoszech, Francji, USA. Stanisław Biżek jest autorem popularnej rzeźby „Rybki”, która znajduje się na promenadzie przy ul. Boh. Warszawy w Parku Popołudniowym.

 

RZEŹBA  - LUDZKA POSTAĆ W POZYCJI PÓŁLEŻĄCEJ  -  autor: Stanisław Rudzik

Rzeźba przedstawia ludzką postać w pozycji półleżącej, z jedną nogą założoną na kolano.  Rzeźba wykonana jest z tzw. „sztucznego kamienia”, materiału na bazie betonu z dodatkami np. gliny, barwników.

fot. ze zbiorów ZO ZPAP Szczecin

Stanisław Rudzik, szczeciński rzeźbiarz urodzony w 1939 r. na Białostoczyźnie. Ukończył wydział rzeźby u prof. Jacka Pugeta na Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1965 r. Jego najważniejsze realizacje to pomnik Braterstwa Broni w Kamieniu Pomorskim znajdujący się na cmentarzu wojennym w Kamieniu Pomorskim ( 1968, współautor; S. Biżek ) oraz pomnik Braterstwa Broni w Świnoujściu ( 1974 ).